Mutsuzuz her birimiz yada öylesine mutlu. Teker tekerlik hayatlarımızı kalabalık yaşamlara gömüyoruz. Ne istediğini gerçekten bilmeden sanki çok önemliymiş gibi, arzusu eksik istekleri tüketiyoruz. Başkalarının gözlerine bakıp kendimizi aramaktan gerisini göremez olmuşuz. Kendi gözlerinin içinin güldüğünü, bunu gördüğünü hatırlayan var mı ?
