aynı kafe, aynı tabure, aynı küçük sevimsiz mekan, tanıdık alışılmış aynı zaruri yüzler aynı boş;
"nasılsın? iyiyim ..hımm peki ya sen? aa evet ben de aynı bildiğin gibi" cinsinden cins lakırdılar
iki samimi veya normal kişi,böyle konuşur mu? konuşmamalı,
böyle konuşmalar tatları aynı ama artık daha umursamaz, zaten oluşuna bırakılmış bir hayat,çekilmez bir ben, çekimser bir ben daha,
dahası bir ton aynı-ayrı-aylı-aslı-aklı-şaşkın-şaşırmış
veya yok şaşırmışı unut değişik olmayan her şey
biraz umut, sadece dünden geriye kalan kumanyamda sadece bir parça umut katıksız, bir yudum var yok artasında huzur, ama ısınır ya matarada hani öyle bir huzur işte
konuşmalıyız bi'l ahiri konuşmalıyız
sen nasılsın ? diye sormuyorum varsa söylemek istediklerini söyle benim merak ettiklerimi falan unut sen neler düşünüyorsun onları de bana
ama bir soru, mesela şu olabilir.
Nefes almanın tadını hatırlıyor musun?
Yoksa bu bir alışkanlık mı artık?
zaman :)(:
0 yorum:
Yorum Gönder