Bana bakıp korkuyorlar, ama belki bende onlardan ürküyorumdur?
Hiç hislerimi düşünmeyen, aldırılmadığım bir dünyadayım. Tamam zoru severim. Gel gör ki bu zorluk değil, çirkeflik. Bende hatalıyım, ifade edemiyorum. Ama nasıl ifade edilir ki? bilmiyorum. Veya hiç bir söylem karşılamıyor bu açığı, sözler fakir fukara. Ama anlamakta istemiyorlar ki; başlarından savuşturulası bir hiç. Gerçi bende anlatmak istemiyorum. Kendimi açıklamak, tek tek şu şöyle demek, çok yorucu ve kırıcı.
Nasılım ha? ;
Mutlu veya mutsuz değilim. bir boşluk gibiyim. Varla-yok...
Solgunum biraz, göz önünde ki değil, güneş görmeyen odada.
Sen gibiyim biraz. Sen de arada benzer tatları barındıran bir şeyin kokusu gibi hissedesin ya, heh işte öyle. Ama bunu anlatamazsın vardır. Ama nasıl varlığını gösteresin, bildiresin? hissedersin işte 'aşk' gibi...
Allah (tanrı) gibi....
Ben de varım ama sadece bildiğin hissettiğin gibi... fazlası değil
İşte inançlar gibi. düşler gibiyim bu sıra önce kurulmuşum; şimdi bir bir yıkılıyorum, kırılıyorum...kendi ellerimle, olmayan gücümle;
Güçlüyüm işte güçsüz olduğumu kabullenemeyecek kadar...
Güvensiz, umutsuz, susuz
Bazı garlar gibiyim; yolcuları geldiğinde kalabalık; sonrası yırtık biletleri, ıslık çalan lokomotifleriyle, başlı başına bütün ama anlamsız zamanlardayım. İçsel bir yolda yolu bilmeden ilerliyorum işte, mucize bekliyorum, olmayacağını bile bile...
Ben diyemeyeli çok uzun zaman oldu; o kadar ki benliğimi unutmuşum. Uzun bir kış yaşıyorum sanırım; umarım baharı beklediğim gibi olur; bu güne kadar beklentilerimin olmayışının aksine. Aksi birisiyim hala, hala çok sinirliyim. Birikmişlik yan etki yapıyor. Dolup taşamazsan patlarsın ya; ara ara patlıyorum, yine zararı kendime.
0 yorum:
Yorum Gönder